Το βιβλίο "ένας πιγκουίνος...όχι και τόσο τέλειος" της Γιολάντας Τσορώνη-Γεωργιάδη, στάθηκε η αφορμή, να ανοίξει μπροστά μας ο υπέροχος κόσμος των πιγκουίνων και της Ανταρκτικής!
Φυσικά, η αρχή έγινε με την ανάγνωση του βιβλίου.
Το περιεχόμενο του βιβλίου με λίγα λόγια:
Οι πιγκουίνοι που ζούσαν στο νησί ήταν τέλειοι! Έξυπνοι και πειθαρχημένοι.
Όλοι, εκτός από τον Οδυσσέα, που... εντάξει, δεν ήταν και τόσο τέλειος!
Όταν το άτακτο πιγκουινάκι έφυγε επειδή τον έδιωξαν από την ομάδα, όλα έμοιαζαν διαφορετικά χωρίς αυτόν. Οι φίλοι του συνειδητοποίησαν πως το να χαίρεται κανείς τη ζωή είναι πιο σημαντικό από το να προσπαθεί να γίνει τέλειος.
Για να εξασφαλίσουν τα παιδιά υγιή κοινωνική ζωή θεμελιωμένη σε αποτελεσματικές σχέσεις, πρέπει να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθηση, την ικανότητα δηλαδή να μπαίνουν στη θέση των άλλων, να κατανοούν και να αισθάνονται πράγματα με τον ίδιο τρόπο που τα βιώνει ένα άλλο άτομο. Την ανάγκη αυτή αναλαμβάνουν να καλύψουν τα βιβλία της σειράς αυτής, που προάγουν τη συναισθηματική νοημοσύνη. Με την προτεινόμενη για γονείς και εκπαιδευτικούς προσέγγιση επιχειρούν να μυήσουν τα παιδιά στο να μπορούν να βλέπουν τον κόσμο με τα μάτια του άλλου, αφού μάθουν πρώτα να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται τα δικά τους συναισθήματα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Θα πρέπει να σας πω, ότι ήταν από τα βιβλία που τράβηξε την προσοχή όλων, ανεξαιρέτως, των παιδιών και τα κινητοποίησε συναισθηματικά.
Όπως πάντα, μετά την ανάγνωση ακολούθησε συζήτηση,(στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν πολύ ωραίες προτάσεις για ερωτήματα, τα οποία μπορούμε να θέσουμε στα παιδιά και κατά την ανάγνωση και μετά το τέλος αυτής) και αφού είδαμε και τα στοιχεία της ιστορίας μας, συνεχίσαμε και μία μικρή δραματοποίηση.
ΕΔΩ θα βρείτε τα στοιχεία της ιστορίας.
Έπειτα, αναρωτηθήκαμε αν θα θέλαμε να έχουμε κι εμείς τελικά φίλο μας ή όχι τον, όχι και τοσο τέλεο πιγκουίνο, Οδυσσέα και καταγράψαμε τις απαντήσεις μας δικαιολογώντας τες.
Ζωγραφίσαμε και την αγαπημένη μας σκηνή από το βιβλίο.
ΕΔΩ θα βρείτε το φύλλο για τη ζωγραφική.
Στην υδρόγειο σφαίρα, είδαμε που κατοικεί ο Οδυσσέας και οι φίλοι του. Στην παγωμένη και μακρινή Ανταρκτική.
Αποφασίσαμε να τη φτιάξουμε κι εμείς την Ανταρκτική με τον Οδυσσέα. Ποια χρώματα θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε εκτός από το λευκό στην Ανταρκτική μας; Σίγουρα χρώματα που θα μας δίνουν την αίσθηση του κρύου και του παγωμένου! Θυμηθήκαμε τα χρώματα του φθινοπώρου...κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί, καφέ...και τα αποκλείσαμε, γιατί μας έκαναν να νιώθουμε μια ζεστασιά.. ειδικά το κόκκινο και το πορτοκαλί, μας θύμιζαν τη φωτιά και το κίτρινο τον ήλιο κι έτσι σιγά σιγά, καταλήξαμε στο μπλε και στο πράσινο. Οπότε ξεκινήσαμε να συνθέτουμε το τοπίο μας με αυτά, κολλώντας κομμάτια από ρυζόχαρτο με ατλακόλλα επάνω σε λευκό χαρτονάκι.
Μέχρι να στεγνώσει η κόλλα στο τοπίο μας, γιατί το περάσαμε και απο πάνω με κόλλα, για να μας δίνει την αίσθηση του γυαλιστερού και παγωμένου, ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε και τον πιγκουίνο, τον Οδυσσέα, χρησιμοποιώντας ρολό απο χαρτί υγείας, το οποίο βάψαμε μαύρο.
Τα παιδιά έκοψαν όπως μπορούσαν και όπως ήθελαν ράμφος και πόδια
και στη συνέχεια, πρόσθεσαν με λευκή τέμπερα τα μάτια και την κοιλιά του πιγκουίνου.
Το αποτέλεσμα ήταν κάπως έτσι.
Τοποθετήσαμε όλα τα τοπία μαζί.
Στο τέλος, κατασκευάσαμε κι ένα καπέλο-πιγκουίνο, το οποίο θα ήταν πολύτομος βοηθός μας στις επόμενες δραστηριότητες!
Εννοείται, πως συνεχίζεται!!!!
Δέσποινα 💜
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου