Το δέντρο που είμαι…

Και από τη βελανιδιά, πηγαίνουμε σε ένα άλλο δέντρο που υπάρχει στο δάσος. Στο έλατο. Μόνο που αυτό, ήτανε λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα έλατα.

Διαβάσαμε το παρακάτω βιβλίο.

Ένα μικρό έλατο στο δάσος δεν είναι το τέλειο, ψηλό δέντρο που θα διαλέξουν για να γίνει χριστουγεννιάτικο. Ωστόσο, όταν πια μένει μόνο του στο ξέφωτο, θα λάβει, ανέλπιστα, πολλά δώρα… Ο Γιουβάλ Ζόμερ μάς παίρνει μαζί του σε μια λυρική, ολόθερμη και αισιόδοξα γιορτινή βόλτα στον φυσικό κόσμο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Και ο καθένας μίλησε για τις εντυπώσεις του από την όμορφη αυτή ιστορία.

Έπειτα, έφτιαξε το κάθε παιδί το δικό του έλατο και φτιάξαμε ένα ολόκληρο δάσος από τα “δέντρα που είμαστε”.

Διαβάσαμε πολλές φορές ακόμη το βιβλίο και ξεκινήσαμε να κατασκευάζουμε μία σκηνή που μας άρεσε πολύ από αυτήν την ιστορία.

Αποφασίσαμε ακόμη να φτιάξουμε στολίδια από φυσικά υλικά και να στολίσουμε κι εμείς κάποιο ξεχασμένο δεντράκι.

Βρήκαμε το δέντρο και το στολίσαμε.

Κάναμε και από μία ζωγραφιά.

Καλά Χριστούγεννα!

Ο δικός μας θησαυρός!

 Έχοντας σαν απαίτηση των παιδιών το φύτεμα του βελανιδιού, ξεκινήσαμε έναν μικρό περίπατο μέχρι το κοντινό δασοπαρκάκι που υπάρχει στο σχολείο μας.

Εκεί, αφού τρέξαμε, παρατηρήσαμε τα δέντρα,τα φυτά και αισθανθήκαμε το αεράκι που φυσούσε, φυτέψαμε, τελικά και το βελανίδι μας.

Φυσικά, δεν φύγαμε έτσι από τον περίπατό μας, αλλά έψαξε και βρήκε ο καθένας τον δικό του θησαυρό, όπως είχα βρει εγώ το βελανίδι…

Όταν επιστρέψαμε στην τάξη, παρουσίασε ο καθένας αυτό που ανακάλυψε στο φθινοπωρινό παρκοδασάκι.

Φλοιούς δέντρων, φθινοπωρινά λουλουδάκια, σαλιγκαράκια, παράξενους καρπούς και άλλα πολλά είδαν τα ματάκια μας!

Στο τέλος, αναρωτηθήκαμε τι θα απογίνει το βελανίδι μας τώρα που πλησιάζει σιγά σιγά ο χειμώνας και ζωγραφίσαμε τις σκέψεις μας…

Και το αποχαιρετήσαμε, με την υπόσχεση ότι, με την πρώτη ευκαιρία, θα το επισκεφτούμε ξανά!

 

Το μικρό βελανίδι .

 Ο πίνακας με τα δέντρα και η ενασχόλησή μας με τα φύλλα μας άρεσαν πολύ. Ας συνεχίσουμε, όμως και ας κατευθυνθούμε προς τον σκοπό μας, ποιος είναι ο “θησαυρός” που βρήκα στο δάσος;

Τι φαντάζονται τα παιδιά; τι υπάρχει στο δάσος το φθινόπωρο, όταν εμείς δεν είμαστε εκεί;

Πολλές οι ιδέες των παιδιών: κάμπια, μανιτάρι, σκίουρος, σαλιγκάρι…

Αλήθεια! Όλα όσα είπαν, τα βρίσκουμε στο δάσος το φθινόπωρο…Αλλά εγώ, τους έφερα κάτι άλλο…

Αυτό!

Ένα όμορφο βελανίδι!

Δεν το αναγνωρίσαμε αμέσως…Χρειάστηκε λίγος χρόνος, όταν, όμως καταλάβαμε τι ήταν, ενθουσιαστήκαμε!

Μαζί με το βελανίδι, ήρθε στην τάξη μας κι ένα πολύ ταιριαστό βιβλίο, το οποίο διαβάσαμε αμέσως και μας άρεσε τόοοσο πολύ!!!

Αναρωτηθήκατε πώς είναι δυνατόν, από ένα μικρό βελανίδι να δημιουργηθεί μια φουντωτή, όμορφη βελανιδιά;
Αυτό το υπέροχο βιβλίο με την εκπληκτική εικονογράφηση μαθαίνει στα παιδιά και στους μεγάλους τον κύκλο της ζωής ενός δέντρου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Μπορείτε να δείτε και να ακούσετε το βιβλίο και εδώ.

https://www.youtube.com/watch?v=ii6w3brBGNg

Όταν ολοκληρώσαμε την αφήγηση του βιβλίου, το ερώτημα των παιδιών ήταν, αν θα μπορούσαμε κι εμείς να φυτέψουμε το βελανίδι και να φυτρώσει μια βελανιδιά!

Ας το κάνουμε, λοιπόν, για να δούμε τα αποτελέσματα! Πάμε για φύτεμα!

 

Ένα κίτρινο φύλλο...

 Σήμερα, που ήταν μια μέρα βροχερή και μουντή, αποφασίσαμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο.

Επιλέξαμε με τα παιδιά το παρακάτω:

Ένα κίτρινο φύλλο πέφτει από ένα κλαδί και ταξιδεύει προς το χώμα.

Κι η διαδρομή του είναι γεμάτη συναντήσεις, εκπλήξεις και απρόσμενα συναισθήματα, καθώς βλέπει όσα έζησε από μια διαφορετική σκοπιά. Ώσπου η πορεία του φτάνει στο τέλος...ή μήπως είναι η αρχή;

Μια τρυφερή, συμβολική ιστορία που συγκινεί μικρούς και μεγάλους αναγνώστες.

Κι αφού ολοκληρώσαμε την ανάγνωση, αποφασίσαμε να βγούμε έξω και να βρούμε κι εμείς το δικό μας κίτρινο φύλλο...

Εδώ μας βλέπετε κάτω από το φυλλοβόλο δέντρο της αυλής μας, με τα κίτρινα φύλλα.

Αφού μάζεψε ο καθένας το δικό του, επιστρέψαμε στη ζεστή μας τάξη και σκεφτήκαμε να ζωγραφίσουμε την ιστορία του βιβλίου σε χαρτί, χρησιμοποιώντας και το κίτρινο φύλλο μας.

Έτσι και κάναμε...

Και στη συνέχεια, η τάξη μας γεμίζει με φύλλα, τα οποία παρατηρούμε και ξεχωρίζουμε ανάλογα με το χρώμα, το σχήμα ή το μέγεθος.

Αποφασίζουμε να κάνουμε καδράκια με φύλλα, από το μεγαλύτερο στο μικρότερο ή και αντίστροφα.

Και στο τέλος, να κάνουμε και φύλλα φθινοπωρινά, χρησιμοποιώντας τις παλάμες μας.

Υπέροχο φθινόπωρο! Δέσποινα 💜

Δέντρα-Gustav Klimt.

 Μετά τον ενθουσιασμό των παιδιών με τις παλέτες του φθινοπώρου και θέλοντας να τον παρατείνω, πήγα μια βόλτα στο φθινοπωρινό δάσος, ψάχνοντας έναν μικρό “θησαυρό”, τον οποίο ήθελα να τους δείξω στην τάξη.

Την επόμενη μέρα, τους μίλησα για αυτήν την εμπειρία μου.

Δεν τους αποκάλυψα, όμως, ποιος ήταν ο θησαυρός, μέχρι να ενεργοποιηθεί για τα καλά η φαντασία τους αλλά και οι πρότερες και μεταγενέστερες γνώσεις τους.

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας φανταστούμε πρώτα πώς είναι ένα δάσος το φθινόπωρο…

Πολλές και όμορφες προτάσεις ακούστηκαν: τα φύλλα πέφτουν, το δάσος είναι χρυσό, έχει λάσπες, ξαπλώνεις στα φύλλα και άλλα πολλά μου είπαν…

Για να δούμε ένα δάσος το φθινόπωρο… Κι εδώ, έρχεται η τέχνη…

Gustav Klimt- ”Δέντρα”.

                                                 (εικόνα από το διαδίκτυο)

Αφού παρατηρήσαμε τον πίνακα, είδαμε το τοπίο, τα χρώματα, σκεφτήκαμε τίτλους κ.τ.λ., ήρθε η ώρα να τον κατασκευάσουμε κι εμείς.

Είχαμε έτοιμο το χθεσινό υπέροχο πορτοκαλί χρώμα που φτιάξαμε κι έτσι, ξεκινήσαμε…

Το φθινόπωρο και τα χρώματά του!

 Ας έρθουμε σε επαφή με τη φύση το φθινόπωρο και ας “βάλουμε” τα χρώματά του σε μια όμορφη παλέτα!

Τί ξέρουμε για το φθινόπωρο...Καταγραφή...

Κατασκευάζουμε τον Φθινοπωρούλη και τη Φθινοπωρούλα.

Και βγαίνουμε έξω για να "μαζέψουμε" χρώματα για την παλέτα μας.

Εμπνευστήκαμε από τα όμορφα φθινοπωρινά χρώματα και φτιάξαμε κι εμείς το δικό μας, με έναν πολύ διασκεδαστικό τρόπο!

Έτοιμο το πορτοκαλί χρώμα!

"12 Ευζωνάκια".

 

Σήμερα, έγινε μια αναφορά στα παιδιά, για την επέτειο της 25ης Μαρτίου, που θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες και από μια απλή αναφορά, προέκυψε ένα ολόκληρο μάθημα.

Είπαμε πώς ξεκίνησαν όλα και πώς οι Έλληνες κατέληξαν σκλάβοι των Τούρκων και τελικά έφτασαν μέχρι την Επανάσταση.

Είδαμε και παρατηρήσαμε έναν πίνακα του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ, με θέμα την Άλωση. Από εκεί, πήραμε όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμασταν.

Επί τη ευκαιρία, ακούσαμε με τα παιδιά το παραδοσιακό τραγούδι "12 Ευζωνάκια".

Επειδή είδα ότι άρεσε πολύ στα παιδιά και τους δημιουργούσε διάφορες εικόνες, αποφάσισα να το συνεχίσω για λίγο ακόμη. Το δραματοποιήσαμε. 

Ψάξαμε στον χάρτη την Κωνσταντινούπολη, τη Μαύρη Θάλασσα, την Τουρκία.

Είδαμε και πάλι έναν πίνακα του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ, ο οποίος απεικονίζει ένα εύζωνα. Παρατηρήσαμε τη φορεσιά του, ονομάσαμε το κάθε μέρος αυτής, κάποια τα ξέραμε, κάποια όχι. Δώσαμε και έμφαση στο μουστάκι του, που μας έκανε πολλή εντύπωση.

Και ήρθε ή ώρα να δημιουργήσουμε. Ζωγραφίσαμε.

Κατασκευάσαμε τα ευζωνάκια με ρολά από χαρτί υγείας 

και τα ανεβάσαμε στο πλοίο, έτοιμα για να ταξιδέψουν.

Ολοκληρώσαμε το μάθημά μας, χορεύοντας το τραγούδι, που τόσο πολύ μας άρεσε!

Δέσποινα 💜

"Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου".

 

Προσεγγίσαμε τον Ευαγγελισμό της Παναγίας μας, μέσα από δύο πίνακες του Γιώργου Σικελιώτη.

Παρατηρήσαμε πολύ καλά τις δύο εικόνες, είδαμε πως έχει ζωγραφίσει ο καλλιτέχνης τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και τη Μαρία, τα ρούχα τους, τα χρώματα, τα αντικείμενα, το τοπίο. Μας έκαναν εντύπωση, τα φτερά του Αρχαγγέλου, με τα σχήματα.

Τους συγκρίναμε με μία βυζαντινή αγιογραφία . Εκφράσαμε την προτίμησή μας. Δεν ξέρω γιατί, αλλά τα περισσότερα παιδιά επέλεξαν την αγιογραφία, ίσως να είναι πιο εξοικειωμένα με αυτήν.

Στη συνέχεια, αποφασίσαμε να κάνουμε κι εμείς μια αναπαράσταση των πινάκων, σε συνδυασμό με δραματοποίηση.

Ζωγραφίσαμε τον Ευαγγελισμό, διαβάζοντας το ωραίο αυτό ποιηματάκι και ακούγοντας το παρακάτω τραγούδι.

Ολοκληρώσαμε με μία τρισδιάστατη κατασκευή, με έναν από τους πίνακες που είχαμε παρατηρήσει.

Σε μπεζ χαρτονάκι, ζωγραφίσαμε, αρχικά, με μαύρες γραμμές τα σπίτια, όπως και στον πίνακα.

Γράψαμε τη λέξη "Ευαγγελισμός", χρωματίσαμε τον Αρχάγγελο και τη Μαρία, τους τοποθετήσαμε στην κατασκευή μας και έτοιμη!

Δέσποινα 💜