Ειρήνη,θέλουμε ειρήνη!

 Μιλώντας αυτές τις μέρες για το έπος του 1940, αλλά και συζητώντας αργότερα για την κατοχή και όλες τις συνέπειες του πολέμου, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πως αυτός τελικά φέρνει πολλή δυστυχία. Μα τότε, γιατί κάποιοι άνθρωποι τον αγαπούν τον πόλεμο και τι κερδίζουν από αυτόν;

Ήρθε η ώρα να διαβάσουμε την "Ειρήνη" του Αριστοφάνη, σε μία διασκευή από τη Σοφία Ζαραμπούκα.

Τα παιδιά λάτρεψαν τον Τρυγαίο και άρχισαν να ξεφωνίζουν την ώρα που επιτέλους βρήκε την Ειρήνη και την έφερε πίσω!

Ζωγραφίσαμε την αγαπημένη μας σκηνή από το βιβλίο

και ψηφίσαμε, αν τελικά, εμείς θέλουμε τον πόλεμο ή την ειρήνη, αφού στολίσαμε όπως θέλαμε το σήμα της ειρήνης.

Όλοι μας αγαπούμε την ειρήνη τελικά. Κάποιος άλλος που αγαπούσε πολύ την ειρήνη, ήτανε και ο Γιάννης Ρίτσος.

Ο Γιάννης Ρίτσος, είναι κι αυτός ένας ποιητής, όπως ο Οδυσσέας Ελύτης. Έγραψε και ποίημα για την ειρήνη. 

Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα
είναι η ειρήνη.

Ο πατέρας που γυρνάει τ' απόβραδο μ' ένα φαρδύ χαμόγελο στα
μάτια
μ' ένα ζεμπίλι* στα χέρια του γεμάτο φρούτα
κι οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπο του
είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο,
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κι ένα βιβλίο μπροστά στο
παιδί που ξυπνάει.

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
είναι το χαμόγελο της μάνας.
Μονάχα αυτό.
Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη.

Το διαβάσαμε, συζητήσαμε και ζωγραφίσαμε.

Και τέλος, ακούσαμε και "Το τραγούδι της ειρήνης" του Γιάννη Μαρκόπουλου

και βροντοφωνάξαμε ότι ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΡΗΗ!!!

Ιδέα και φύλλο εργασίας από: https://apeirotakia.blogspot.com/2015/10/blog-post_23.html.

Δέσποινα 💜