Ο εαυτός μου και η οικογένεια μου.

 

Μιλήσαμε για τον εαυτό μας. Τα εξωτερικά μας χαρακτηριστικά, τον εσωτερικό μας κόσμο αλλά και τη διαφορετικότητα του καθενός.

Διαβάσαμε το βιβλίο "Είμαι σπουδαίος, είμαι εγώ".

Ο Μίλτος είναι δυστυχισμένος.

Οι φίλοι του λένε ότι είναι πολύ κοντός για να γίνει ο αρχηγός των πειρατών και ότι δεν είναι αρκετά δυνατός για να κάνει το βασιλιά της ζούγκλας.

Η μαμά του όμως του εξηγεί πόσο φανταστικό είναι να είσαι ναύτης στο ψηλό κατάρτι και ότι είναι πιο διασκεδαστικό να πηδάς από δέντρο σε δέντρο όπως οι μαϊμουδίτσες!

Ο Μίλτος όμως μπορεί να γίνει ό,τι θέλει; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Και ακούσαμε το τραγούδι "Εγώ είμαι εγώ".

Ζωγραφίσαμε τον εαυτό μας και σκεφτήκαμε κάτι για το οποίο είμαστε σπουδαίοι και ξεχωριστοί και το καταγράψαμε.

Παρατηρώντας τον εαυτό μας και τα χαρακτηριστικά μας στον καθρέφτη, κάναμε αστείες γκριμάτσες. Ήταν παράξενα τα πρόσωπά μας τώρα.

Και κάποιος άλλος έφτιαχνε παράξενα και αστεία πρόσωπα. Ήταν ο Πάμπλο Πικάσο. Ξαναθυμηθήκαμε τον ζωγράφο και είδαμε μερικούς πίνακές του.

Και φυσικά, κατασκευάσαμε τους δικούς μας πίνακες.

Μιλήσαμε και για την οικογένειά μας. Σε ένα σπιτάκι, ζωγραφίσαμε τα μέλη της.

Εξασκηθήκαμε και στα μαθηματικά, συμπληρώνοντας το οικογενειακό μας δέντρο. 

Σε κάθε μέλος της οικογένειάς μας, αποφασίσαμε να αντιστοιχεί κι ένα χρώμα και το τοποθετήσαμε δίπλα στο όνομά του. Στη μαμά, για παράδειγμα, το κόκκινο, στον μπαμπά το μπλε κ.τ.λ..

Έπειτα, ανάλογα με τον αριθμό των μελών, βάζαμε και τις αντίστοιχες τελίτσες με τα χρώματα στο φύλλωμα του δέντρου. Πόσες αδελφές έχουμε; πόσους αδελφούς, γιαγιάδες, παππούδες...

Δέσποινα 💜